Wat is de roeping van een contemplatief?
Al sinds het eerste begin van de Kerk zijn er mannen en vrouwen geweest die zich geroepen voelden, de dienstbare levenswijze na te volgen van het Woord dat Mens is geworden, en die op heel bijzondere en radicale wijze zijn voetsporen gevolgd zijn, door in toewijding aan God, in stilte en afzondering van de wereld, consequent te leven zoals hun doopsel, dat hen deed delen in het mysterie van Jezus’ dood en verrijzenis, dat van hen vroeg. Door op die manier zijn kruis mee te dragen hebben zij zich ertoe verbonden, dragers van zijn Geest te zijn. (Vita Consecrata 6).
Een slotzuster vervult in hoogste mate het eerste gebod van Onze Heer: “Gij zult de Heer uw God beminnen met heel uw hart, met heel uw ziel, met al uw krachten en heel uw verstand” (Luc 10, 27), doordat ze Hem ten volle de zin laat zijn van haar leven en door God te beminnen in al haar mensenbroeders en -zusters. Ze streeft naar de volmaaktheid van de liefde door God “de enig noodzakelijke” ( Luc 10, 42) van haar leven te laten zijn en Hem alleen lief te hebben als het “Al” van alles, door met onvoorwaardelijke liefde op Hem gericht te zijn in de geest van zelfverloochening die het Evangelie haar voorhoudt (cf. Mt 13, 45 en Luc 9, 23) en door af te zien van alle bezit, d.w.z. door “alle bezit te heiligen” ter wille van God alleen (25), God die woont in de absolute stilte van de clausuur en deze vult met zijn Woord en zijn Aanwezigheid. Zo kan de Bruid “in voortdurend gebed en intense boetvaardigheid” (26) zich waarachtig wijden aan haar Enige in het mysterie van een totale en exclusieve liefde (Verbi Sponsa 5)..
