Opdat de mens de betekenis van het lijden mag begrijpen.
We bidden dat ieder mens “de betekenis van het lijden mag vinden, echt bovennatuurlijk en tegelijkertijd menselijk” en zijn waardigheid mag vinden in de aanvaarding van het lijden door het te verenigen met het Kruis van Christus.
Het lijden is bovennatuurlijk, omdat het in het goddelijke mysterie van de Verlossing van de wereld geworteld is; maar tegelijk volkomen menselijk, omdat de mens in het lijden zichzelf vindt, zijn menselijkheid, zijn waarheid, zijn zending.[1]
“Geminacht en gemeden werd Hij door de mensen, man van smarten, met ziekte vertrouwd, een mens die zijn gezicht voor ons verbergt, geminacht en niet de moeite waard beschouwd. Waarlijk, het waren onze ziekten die Hij op zich nam, en onze smarten, die Hij heeft gedragen; wij echter beschouwen hem als een geslagene, door God gekastijd en vernederd. Hij werd doorstoken om onze weerspannigheid, om onze zonden gebroken; Hij werd gestraft; ons bracht het vrede, en dank zij zijn striemen is er voor ons genezing. Wij waren allen als schapen verloren gelopen, en ieder van ons was eigen wegen gegaan; maar op Hem heeft Jahwe laten neerkomen de schuld van ons allen.” (Jes. 53, 2-6)[2]
In het lijden van Christus heeft het lijden van de mensen zijn toppunt bereikt. Maar dit lijden van Christus is tegelijk in een volkomen nieuwe dimensie en nieuwe orde opgenomen: het is met de liefde verbonden, die liefde waarover Christus met Nikodemus had gesproken, met de liefde die het goede schept, die dit zelfs uit het kwade voortbrengt, en wel door het lijden[3], (…) de man onderhoudt, hem de overtuiging geeft dat hij niet onder de druk van de beproevingen zal bezwijken en dat hij nooit beroofd kan worden van de menselijke waardigheid die met het bewustzijn van de zin van het leven gepaard gaat. Deze zin van het leven openbaart zich tegelijk met de werking van Gods liefde, die de hoogste gave van de heilige Geest is. Omdat de mens in deze liefde deelt, ontdekt hij zichzelf volkomen in de beproeving: hij vindt zijn ‘leven’, dat hij vanwege het lijden verloren meende te hebben.[4] Door Christus en in Christus wordt het raadsel van het lijden en de dood helder belicht.”[5]
GEBED
O Maria, u die de weg van het kruis hebt afgelegd met uw Zoon,
gebroken van verdriet in uw moederlijk hart,
maar altijd het fiat indachtig
en innig vertrouwend dat Degene voor wie niets onmogelijk is
zijn beloften zou vervullen,
bepleit voor ons en voor de mensen van de toekomstige generaties
de genade van overgave in Gods liefde.
Geef dat we, in het aangezicht van lijden,
afwijzing en beproeving, hoe hard en lang ook,
nooit mogen twijfelen aan zijn liefde.
Aan Jezus, uw Zoon, alle eer en glorie voor eeuwig en altijd. Amen.[6]
[1] Salvifici Doloris 31
[2] Salvifici Doloris 17
[3] Salvifici Doloris, 19
[4] Salvifici Doloris , 23
[5] Salvifici Doloris, 31
[6] Johannes Paulus II, gebed tijdens de kruisweg, Jubileum 2000
